سبک و استایل جنبش پیشارافائلیان در طراحی لباس
تغییر سبک پوشش تحت عنوان جنبش پیشارافائلیان در صنعت مد بین سال‌های 1850 و 1900 آغاز شد. این جنبش حرکتی نمادین در صنعت مُد بود که گرایش‌های دوره ویکتوریایی را رد می کرد. به این خاطر که گرایش های دوره ویکتوریایی بسیار سختگیرانه و ساختارمند یا بسیار دست و پا گیر بودند. اما جنبش پیشارافائلیان کاری کرد تا از متریال های زیباتر، رنگ‌ها و طرح‌های ساده‌تر در صنعت مُد استفاده شود.
با در نظر گرفتن شناخته شده بودن و محبوبیت جهانی هنر جنبش پیشارافائلیان، از این حرکت نمادین در اصل برای مخالفت با نهاد هنری استاندارد آن زمان (حتی تا عصر حاضر) یاد می شود؛ یعنی برداشتن عَلَم مخالفت با گرایش های سختگیرانه و دارای چارچوب. در ادامه بیشتر در مورد تاثیر جنبش پیشارافائلیان صحبت خواهیم کرد.
“مقاله پیشنهادی”
جنبش پیشارافائلیان چگونه پدید آمد؟
صحبت در این مورد را با اساسی ترین شعار این جنبش آغاز می کنیم تا درک تاثیر و محوریت اهداف جنبش پیشارافائلیان برای شما آشکار شود. مهم ترین شعار آنها این بود:
Beauty for the sake of beauty: یعنی زیبایی به خاطر زیبایی
لباس های جنبش پیشارافائلیان نوعی استایل خاص خود را داشت که به گروه هنری برادران پیش ارافائلیان مربوط می شود. به طور خلاصه به این گروه PRB گفته می شود. این حروف مخفف عبارت Pre-Raphaelite Brotherhood است.
PRB مجموعه ای از هنرمندان را تشکیل می داد که در سال 1848 گرد هم آمدند. اعضای این گروه شامل جان اورت میلایس، ویلیام هولمن هانت و دانته گابریل روستی بودند. سایر اعضایی که تاثیر گذاری کمتری در این جنبش داشتند اما از اعضای آن قلمداد می شدند شامل توماس وولنر، جیمز کالیسون، جورج فردریک استفنز و ویلیام روستی بودند.
یکی از ویژگی های برجسته جنبش پیشارافائلیان هدف آنها بود؛ یعنی ترسیم “حقیقت ِ طبیعت”. سبک آنها افراد و اشیایی را به تصویر می‌کشد که خود را سانسور نمی کنند. یا چیزی را کامل از آنچه هست نشان نمی دهند. و در عین حال پیامی معنوی یا اخلاقی را ارائه می‌دهند. این گروه در اعتراض به اصول زیبایی شناسی که پس از استاد ایتالیایی، یعنی رافائل سانتسیو یا رافائل سانتی (1483-1520) بر هنر اروپایی حاکم بود، خود را پیش ارافائلیان نامیدند.
آنها خود نقطه مقابل این اصول قرار دادند، که مشخصه آن اغراق در ویژگی های رایج بدن و ایده آل سازی فرم های طبیعی بود. به همین ترتیب، آنها آموزه‌های آکادمی سلطنتی را تحقیر می کردند و روش‌های تدریس و تکنیک‌های هنری را که با ایده‌آلیسم و اغراق مشخص می‌شد، زیر باد انتقاد می گرفتند. تشکیل رسمی گروه جنبش پیشارافائلیان تنها حدود هفت سال به طول انجامید.
تغییرات لباس ها و دنیای مُد به واسطه جنبش پیشارافائلیان
معرفی این لباس ها و پوشش نامتعارف به زندگی پذیرفته شده‌ی ویکتوریایی توسط مردم با ارزش های مترقی و حقوق زنان مرتبط بود. آنها نمادی از یک سبک زندگی جدید و آزادتر بودند که طرز فکرشان را ترویج می کرد. در سال 1893، هنرمندان و طراحان جنبش پیشارافائلیان اقدام به ارائه لباس های تحت عنوانِ “Healthy & Artistic” کردند. نمونه ای از این نوع لباس ها در تصویر زیر مشخص است که تلفیقی از هنر و توجه بیشتر به ساختار بدن می باشد، تا جلوه دادن شکلی غیر واقعی از آن؛ یعنی طراحی شده کاملا مناسب با ساختار بدن.
نگاهی به لباس زنان در جنبش پیشارافائلیان
لباس Artistic (یا لباس هنری) در جنبش پیشارافائلیان آزادی بیشتری را نسبت به ترند های معمولی انگلستان ِویکتوریایی، برای زنان ارائه می کرد. زنان به‌جای نیم تنه‌های سفت، می توانستند لباس‌های بلند با چین‌های نرم و گشاد بپوشند. (زنان ویکتوریایی کرست های تنگ و محدود می پوشیدند تا اندام خود را -برعکس واقعیت- شبیه ساعت شنی نشان دهند و به طور غیر عادی آن را برجسته کنند).
عدم استفاده از کرست توسط طرفداران این جنبش موضوع بحث برانگیزی است. در آن دوران، عدم پوشیدن کرست نوعی بی حیایی تلقی می شد در صورتی که طرفداران لباس Artistic اعتقاد داشتند آنها در حال نمایش واقعیت بدن خود هستند. و اینکه انجام این کار هیچ گونه بی حیایی و گناه محسوب نمی شود.
همانطور که در تصویر بالا مشاهده میکنید، خط کمر در این لباس ها در جای مناسب و طبیعی خود قرار گرفته، بدن تحت فشار نیست و دامن ها یا سر آستین ها به قدر کافی گشاد و آزاد هستند. همچنین، خبری از پف عجیب غریب و غیر عادی دامن ها نیست. و آنها درست روی اندام ِزنان قرار گرفته اند.
آستین های چین دار، یقه های کاملا ظریف و برودری دوزی نیز در لباس های زنان بسیار به چشم می خورد. به علاوه، موهای زنان به جای جمع شدن بالای سر – به شکل های مختلف و تحت فشار قرار دادن آنها برای پُرتر به نظر رسیدن – یا داشتن شکل و ساختاری خاص، کاملا آزاد و رها روی شانه قرار می گرفت. همچنین زنان می توانستند موهای خود را به شکلی ساده و معمولی ببندند. اگر به نمونه مدل موهای قبل از جنبش پیشارافائلیان نگاهی بیندازید بهتر متوجه این تفاوت خواهید شد. مانند تصاویر زیر:
به علاوه اینکه، اغلب زنان در این زمان با تاثیر جنبش پیشارافائلیان دارای موهای قهوه ای سوخته، قرمز یا خرمایی بودند. تاکید بر واقعیت و طبیعت بدن به واسطه لباس ها، مهم ترین هدف و point این جنبش بود.
نگاهی به لباس های مردان در جنبش پیشارافائلیان
در جنبش پیشارافائلیان رعایت الگوی سادگی در لباس های زنانه، به مثابه لباس های مردان هم بود. در تک تک نقاشی ها و تصاویر مربوط به این دوره شما می توانید اثری از بکارگیری تن پوش های گشاد و آزاد ببینید. همچنین در استایل مردانه تمرکز بر روی به کارگیری رنگ های طبیعی بود. در این جنبش، استفاده از یک الگوی لباس بیشتر مورد توجه واقع شد. یعنی لباس هایی که مردان (و حتی زنان) به طور روزمره یا هر روز به تن می کردند و عاری از تفاخر، تجمل و چارچوب خاصی بودند.
با واردات و استفاده بیشتر از پارچه های پشمی که نرم، لطیف و انعطاف پذیر بودند، تمایل به استفاده از لباس های دوخته شده با آنها بیشتر شد. بنابراین غالبا استفاده از لباس های ابریشمی یا پشمی توسط مردان جدی تر گرفته شد (مانند کت های پشمی یا مخمل). وجود کلاه ها با لبه های نسبتا پهن، جلیقه های ساده و کت و شلوار هایی فاق بلند با میزان گشادی بیشتر و آزادانه تر مهمترین اولویت مردان متمایل به این استایل/ جنبش بود.
به علاوه، استفاده از پاپیون های شل و رها روی گردن، یقه های چین دار برای مردان در جنبش پیشارافائلیان بسیار باب روز بود. بسیاری از آنها مانند دانته گابریل روستی سعی در تغییر ظاهر موهای سر و ریش یا سبیل خود نداشته و آنها را به سادگی تمام می آراستند. یا بدون آراستگی (مانند زنان) رها می کردند. بنابراین در لباس های مردانه استفاده از تعداد مولفه های کمتر در عین آراستگی، اولویت بود.
